Ο άνθρωπος που χορεύει στο ρυθμό της γλυκιάς γεύσης του λουκουμά
Αυτό το πέπλο καπνού που έβγαινε από τον φούρνου και εσύ τον κοιτούσες λες και ήταν μάγος…
όπου τελικά ήταν οι μυρωδιές από ζεστά κουλουράκια.
Το γαργαλητό που ένιωθες στην μύτη σου και την σκούπιζες με το μανίκι σου…
όπου τελικά ήταν τα αρώματα από σοκολάτα η οποία μόλις είχε λιώσει.
Ένα σύννεφο σκόνης όπου αιωρούνταν στο αέρα και έπεφτε στα μαλλιά σου σαν χιόνι…
όπου τελικά ήταν οι κόκοι από το αλεύρι και το κακάο.
Παιχνίδια ανάμεσα στα ασημόχαρτα που στα χέρια σου έμεινε το χρώμα του χαρτιού, και τα κοιτούσες με απορία
Η βόλτες που έκανες μέσα στο εργαστήριο και πήγαινες από τον ένα πάγκο στον άλλον και προσπαθούσες ίσα ίσα να φτάσεις…
για να κάνεις και εσύ… κάτι… όπου τελικά το μόνο που κατάφερες ήταν να λερώσεις τα ρούχα σου και τα χέρια σου…
κοιτάς δεξιά και αριστερά με χαμηλό βλέμμα και βλέπεις τον θεόρατο ζαχαροπλάστη με ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΚΟΥΦΟ να σε κοιτάει και να χαμογελά κρυφά.
Όταν έγλυφες τα λερωμένα χεράκια σου από την σοκολάτα και τις κρέμες, και ένιωθες να διαπερνάει σε ολόκληρο το κορμί σου ένα ανεξήγητο “ρεύμα”…
ένα γλυκό μούδιασμα… και εκείνη τη στιγμή…λιγώνεις τα βλέφαρα… κλείνεις τα μάτια… και απλά χορεύεις στον ρυθμό της γεύσεις.
Η στιγμή που έπεσες μέσα σε ένα καζάνι με σιρόπι από μέλι…
Όταν σηκώνεσαι το πρωί να πας σχολείο με το θλιμμένο προσωπάκι σου και το βλέμμα σου να λέει δεν θέλω… και η πρώτη εικόνα σου είναι το εργαστήριο του μπαμπά και την μαμάς.
Όταν τα απόγευμα σου λέει ο μπαμπάς… έλα να με βοηθήσεις… και αφήνεις τα παιχνίδια σου… για να φτάσεις τον πάγκο εργασίας κατεβαίνεις σε ένα τελάρο, όπου η ποδιά σου καλύπτει όλο το κορμί λες και είναι φούστα, και βλέπεις τα γλυκά να έρχονται προς το μέρους σου και εσύ προσπαθείς να τα μαζέψεις με τα μικρά σου δάχτυλα… λες και είναι ξύλινα τουβλάκια… άλλα τελικά τουβλάκια από σοκολάτα….
- Πόσοι βοήθεια προσέφερες εκείνη την στιγμή… στο μπαμπά και στη μαμά?
- Πόσοι αγάπη πήρες από τον μπαμπά και την μαμά?
- Πάσα εφόδια σου έδωσε ο μπαμπάς και ή μαμά?
- Ήρθε η ώρα να τα αξιοποιήσεις και να τους κάνεις περιφανούς.
Σ΄ αγαπώ Μαμά και Μπαμπά.
Σκεπτόμενος όλες αυτές τις στιγμές που βίωσα σαν μικρό παιδί, ήθελα να δημιουργήσω κάτι ξεχωριστώ, κάτι μοναδικό, προσπαθώντας να σε μυήσω στα παιδικά μου συναισθήματα.. για λίγο να σε κάνω να νιώσεις παιδί και να χορέψεις μαζί μου στο ρυθμό της γλυκιάς γεύσεις. Ήθελα να ερεθίσω όλα σου τα συναισθήματα και να σου προσφέρω μια μαγική στιγμή. Ήθελα να σε φιλοξενήσω σπίτι μου.
Τελικά… ένας τρόπος υπήρχε…
Οι χειροποίητοι λουκουμάδες του μπαμπά μου!
Ονομάζομαι Λιάπης Κωνσταντίνος. Είμαι 35 χρόνων, κατάγομαι από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από την Θεσσαλονίκη. Προέρχομαι από μια γλυκιά οικογένεια καθότι ζαχαροπλάστες. Οι σπουδές μου είναι πάνω στην Αρτοποιία – Ζαχαροπλαστική, στο marketing και στην Μαγειρική. Δημιούργησα τον Κόκκινο Σκούφο το 2012 με σκοπό να προσφέρω γλυκιές στιγμές στον κόσμο της Πόλης μου.
Ήθελα να έχω μια άμεση σχέση με τους ανθρώπους, να έχω μια επαφή… λες και είναι φιλοξενούμενοι στο σπίτι μου προσφέροντας σπιτικές χειροποίητες γεύσεις και όλο αυτό ήθελα να το φέρω στο ΤΩΡΑ. Έτσι λοιπόν σκεφτικά την περίπτωση του Street Food, που τότε ήταν ακόμη άγνωστο στην πόλη μου.
Σήκωσα λοιπόν τα μανίκια, κατασκεύασα μόνος μου το καροτσάκι, το διακόσμησα με όμορφα και φωτεινά χρώματα, δημιούργησα μοναδικές γεύσεις ως συνοδευτικά για τους λουκουμάδες όπως είναι Χειροποίητη Πραλίνα φουντουκιού, Χειροποίητη πραλίνα βανίλιας κτλ, έδωσα ιδιαίτερα ονόματα στους συνδυασμούς. Λουκουμάδες για τραγανό έρωτα, Λουκουμάδες για Θεϊκή ομορφιά, Λουκουμάδες της καλοπέρασης κτλ, έβαλα μουσική να παίζει από τα μικροσκοπικά ηχεία μου, και με όλη την καλή διάθεση της προσφοράς βγήκα στους δρόμους και πρόσφερα γλυκιές και χαρούμενες στιγμές στον κόσμο. Περνώντας τα χρόνια κατάλαβα ότι θα χρειαζόμουν και μία ομάδα να δημιουργήσω για να μπορέσω να πάω παραπέρα.
Έτσι λοιπόν επιστράτευσα ανθρώπους που ήταν πτυχιούχοι και είχαν μεράκι, όρεξη, και πάνω απ όλα είχαν το ίδιο όραμα με εμένα, να χαρίζουν γλυκιές στιγμές σε ανθρώπους της Πόλης μου λες και ήταν φιλοξενούμενοι σπίτι τους. Η ομάδα μου αποτελείτε από 12 άτομα, ο καθένας τους ξεχωριστός.
Φυσικά οι γονείς μου ο Πατέρας μου, ο οποίος με μύησε στην ζαχαροπλαστική και ειδικότερα στην φιλοσοφία του λουκουμά με την συνταγή του από το 1970, όπου σε κάθε δυσκολία, σε κάθε ανάγκη είναι δίπλα μου. Φυσικά η μητέρα μου την οποία έχασα ξαφνικά πριν ενάμισι χρόνο και της χρωστάω πάρα πολλά, η οποία ακόμη και σήμερα από εκεί που είναι με βοηθάει με το δικό της μοναδικό τρόπο.
Όλοι τους είναι άνθρωποι με ανησυχίες και με δημιουργικότητα με ανεπτυγμένη αίσθηση των γεύσεων και τις εξυπηρέτησής και πάνω απ όλα άνθρωποι που έχουμε το Ίδιο όραμα.
Από το 2012 μέχρι και σήμερα, Στην Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στον Λευκό Πύργο και στην Περιοχή του Ποσειδωνίου, φορώντας έναν Κόκκινο Σκούφο να προσφέρουν χειροποίητους λουκουμάδες με συνταγή από το 1970 συνοδεύοντας τους με χειροποίητες πραλίνες και μπισκότα με κύριο γνώμονα να ερεθίσουν όλα τους τα συναισθήματα.
Γιατί η ζωή είναι πιο γλυκιά όταν την βλέπεις μέσα από έναν λουκουμά!